Το πιο διάσημο επίτευγμα του Ογμπέν Λεβεριέ είναι η πρόβλεψή της ύπαρξης, του τότε άγνωστου πλανήτη Ποσειδώνα, χρησιμοποιώντας μόνο μαθηματικά και αστρονομικές παρατηρήσεις του γνωστού πλανήτη Ουρανού. Η όμως ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 δεν εξηγούσε πλήρως την «τρελή» τροχιά του Ουρανού καθώς σύμφωνα με τις παρατηρήσεις, κάποιος αόρατος πλανήτης έκανε  «εκκωφαντική» την παρουσία του, μόνον από τα αποτελέσματα που είχε η βαρύτητά του στις παρυφές του ηλιακού συστήματος.  Χρειάστηκαν 90 χρόνια για να επιβεβαιωθεί ο Λεβεριέ με την ανακάλυψη του μικρού και αόρατου Πλούτωνα το 1930.

Πολλά πράγματα είναι άγνωστα και μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, όντας κρυμμένα στο παρασκήνιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όμως τα αποτελέσματά τους, όταν κάτι δεν λειτουργεί αποτελεσματικά, είναι πολύ οφθαλμοφανή για να περάσουν απαρατήρητα από την καθημερινότητά μας.

Είναι γνωστό ότι η Δικαιοσύνη είναι σαν τη γυναίκα του Καίσαρα, πρέπει και να είναι και να φαίνεται τίμια. Το Κράτος Δικαίου αλλά και η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης αποτελούν αντηρίδες του Δυτικού Πολιτισμού.

Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έχει τονίσει ότι «Δεν υφίσταται Κράτος Δικαίου όταν σε μια Πολιτεία η Κοινωνία λειτουργεί χωρίς Δικαιοσύνη, αλλά και όταν η Δικαιοσύνη δεν είναι ταγμένη στην υπηρεσία του Κοινωνικού Συνόλου, επέκεινα δε στην υπηρεσία του Δημόσιου Συμφέροντος.»

Κι όμως στην Ελλάδα των μνημονίων, η εξαίρεση της καταδίκης του Άκη Τσοχατζόπουλου, αποδεικνύει τον κανόνα, ότι κάτι δεν λειτουργεί αποτελεσματικά. Οι δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό, τα εκατομμύρια που καταστράφηκαν οικονομικά, επιχειρηματίες που αυτοκτόνησαν, ασθενείς έχασαν την ζωή τους επειδή δεν έλαβαν την σωστή περίθαλψη γιατί κάποιοι έκλεισαν νοσοκομεία και οι νέοι που το μόνο που γνώρισαν είναι κρίση και μισθούς πείνας σήμερα στα 20 τους, ζητούν δικαίωση για όσους τα έφαγαν και σήμερα μας κουνάνε το δάκτυλο ατιμώρητοι.

Και σαν μην έφτανε αυτό, δικαστικοί λειτουργοί που τολμούν να κάνουν την διαφορά, δέχονται διώξεις, όπως ο Φαλκόνε και ο Μπροσελίνο. Παραδείγματα, πολλά, όπως ο τότε εν ενεργεία εισαγγελέας Παπαγγελόπουλος όταν αποφάσισε να βγάλει από το αρχείο το σκάνδαλο Siemens ή η Ελένη Τουλουπάκη που ασχολήθηκε με την υπόθεση Novartis ή και άλλοι που έφυγαν διακριτικά γιατί ενοχλούσαν και τώρα δικηγορούν.

Κι όμως η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί για παρέμβαση στην δικαιοσύνη τον  Πολάκη, που ζητάει αυτονόητα επίσπευση των υποθέσεων, πριν παραγραφούν ή τον, τότε Υπουργό, Τζανακόπουλο για την επίσκεψη ενημέρωσης στον Άρειο Πάγο το 2018, για την  κατάσταση στις Φυλακές Κορυδαλλού, ή την δήλωση Παπαγγελόπουλου ότι το σκάνδαλο Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, χωρίς να πάρει θέση υπερ η κατά κάποιου, ενώ έχει χαρακτηριστεί παγκοσμίως «σκάνδαλο» και από τα δικαστήρια των ΗΠΑ.

Αρχή όμως της προπαγάνδας, είναι να κατηγορείς τον αντίπαλό σου για αυτό που κάνεις εσύ.

Πρόσφατο παράδειγμα Υπουργός Προστασία του Πολίτη, σε μια πρωτοφανή κίνηση για υπουργό ελληνικής κυβέρνησης, είχε επισκεφθεί τους επτά κατηγορούμενους αστυνομικούς της καταδίωξης στο Πέραμα, ενώ επανήλθε και εξέφρασε την «ικανοποίησή» του με την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι.

Ο Υπουργός Ανάπτυξης μετά το φονικό, πριν στεγνώσει το αίμα, είχε πάρει θέση υπέρ των αστυνομικών μέσω tweet κι αυτός πάλι επανήλθε γράφοντας ότι «αναρωτιέται» αν «μπορεί να δώσει συγχαρητήρια» στη δικαιοσύνη για την απόφασή της. Δηλαδή αν δεν τους άρεσε η απόφαση τι θα έγραφαν για την δικαιοσύνη;

Επιγραμματικά μόνον, να θυμίσουμε τον Υπουργό Δικαιοσύνης που είπε στην Βουλή «λογικά θα πρέπει να είχαν αρχειοθετηθεί όλες» οι υποθέσεις της Novartis (15/6/2020). Πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας ζήτησαν από την δικαιοσύνη Να μην ισχύσει το καθεστώς προστασίας για τους χαρακτηρισθέντες ως προστατευόμενους μάρτυρες στην υπόθεση Νοvartis, «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμο Σαράφη».

Ο Υπουργός Επικρατείας είχε γράψει ότι «Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή»» αναφερόμενος στην Εισαγγελέα της υπόθεσης Τοπαλούδη.

Ο Υπουργός Ανάπτυξης έχει δηλώσει πολλάκις ότι η εισαγγελέας Διαφθοράς, «πρέπει να μπει στη φυλακή» (ΑΝΤ1 και twitter 24/6/2020) 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε (09/11/2021), χωρίς ντροπή και με άκομψο νομοθετικό τρόπο, να πλήξει το θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων, ανοίγοντας τον δρόμο για την ποινική τους δίωξη, τη στιγμή μάλιστα που εκκρεμεί η ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας για αυξημένη και αποτελεσματικότερη προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος. Όταν μάλιστα το αντιλήφθηκε η αντιπολίτευση έσπευσε να το αποσύρει, λέγοντας το ανήκουστο, ότι ήταν «τυπογραφικό λάθος» (sic)

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση προσπάθησε να καταργήσει τη διάταξη που προβλέπει το ακαταδίωκτο όσων αποκαλύπτουν ότι δωροδόκησαν υπάλληλο, πολιτικό ή δικαστή, όπως προβλέπει ο ν. 4254/2014, παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 37 παρ. 3 της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη διαφθορά.

Η πιο φρικτή παρέμβαση που έγινε σε δυτικό κράτος στη νεότερη ιστορία απέναντι στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ήταν ο νόμος περί μη ευθύνης υπουργών. Η μεθόδευση αυτή της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη για να φυγαδεύσει τους υπουργούς της, αποτελεί την πιο ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη που έχει γνωρίσει ο δυτικός κόσμος, ακόμα και από ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Μιλάμε για τον ακρωτηριασμό της δικαιοσύνης απέναντι στην εξουσία.

Μιλάμε για την καταστρατήγηση του βασικότερου συστατικού της Δημοκρατίας, την ισονομία, όπου τελικά ουδείς πολιτικός έχει καταδικαστεί έκτοτε, ενώ ακόμη και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, είχε απαλλαγεί στην πρώτη εξεταστική του 2004 με τον Ανδρέα Λοβέρδο να λέει ότι κανένας πολιτικός δεν είναι αναμεμειγμένος και τον Ευάγγελο Βενιζέλο το αμίμητο ότι τα IBAN των τραπεζικών λογαριασμών είναι αριθμοί τηλεφώνου (Πρακτικά Βουλής 25/2/2005).

Η κρίση όπως φαίνεται έχει πλήξει και το κύρος της δικαιοσύνης, όπως όλων το θεσμών και πρέπει να επιτέλους οι λειτουργοί της να πάρουν θέση και να σώσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια αυτού του πυλώνα της Δημοκρατίας, γιατί το αίσθημα αδικίας ενός ολόκληρου καθημαγμένου λαού αναζητά απαντήσεις