του Αυγερινού Χατζηχρυσού
Τα τελευταία χρόνια, του μνημονίου όπως ονομάζουμε, λόγω του ότι η μέρα της υπογραφής του έχει γίνει μέρα ορόσημο όπως πχ η 28η Οκτωβρίου 1940, ζουμε τον επίλογο κι όχι το πρόλογο της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην καρδία της γηραιάς ηπείρου.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παγκοσμιοποιήση είναι μια Ιστορική φάση της ανθρωπότητας, οι μεγάλες πολυεθνικές πρόβλεψαν, σχεδίασαν και φρόντισαν να εκμεταλλευτούν αυτήν την Ιστορική αλλαγή ώστε να την προσαρμόσουν στον στυγνό κόσμο των Αγορών.
Την στιγμή δηλαδή που γίνεται όλο και πιο σπουδαία η ανάγκη για Κράτος εγγυητή της δικαιοσύνης, ισονομίας και της προστασίας του ανθρώπου ως πολίτη κι άρα φορέα του πολη-τισμού του, οδήγουν τις μάζες προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή τον νόμο της ζούγκλας και της ανομίας δηλαδή της επικράτησης της οικονομίας σε βάρος της κοινωνίας.
Οι αριθμοί και το Κέρδος είναι αυτοσκοπός και το κοινωνικό Κράτος επαφίεται στην φιλανθρωπία και στην μεγαλοσύνη των ευνοημένων ατόμων αν θα προσφέρουν η όχι στις μάζες που δεινοπαθούν λόγο της λοιμικής πολιτικής τους.
Γιατί αν το σοσιαλιστικό σύστημα, όπως αυτό υπήρξε στις περισσότερες χώρες του ανατολικού μπλογκ απέτυχε να δημιουργήσει πλούτο, με εξαίρεση ίσως την Γιουγκοσλαυία που φρόντισαν να ισοπεδόσουν, πέτυχε στο κοινωνικό κράτος, η νεοφιλελευθερη ουτοπία εχει το εγγενές χαρακτηριστικό στο να δημιουργεί φτώχεια και ανισότητα.
Εν συντομία νεοφιλελευθερισμός, αν και έχει στο συνθετικό του την λέξη φιλελευθερισμο, κινείτε στο ακριβώς αντίθετο άκρο από αυτό του ελεύθερου ανταγωνισμού και εμποριού, αλλά περισσότερο στο φασισμό όπου αντί της «Αρείας Φυλής» έχει αποθεώσει τις «Αγορές». Δηλαδή επιχειρηματολογεί υπερ της κατάργησης των μονοπωλείων του Κράτους απλά για να το αντικαστήσεις με ένα ιδιωτικό κι άρα ακριβότερο μονοπώλειο.
Για παράδειγμα της Ελλάδα η ΔΕΗ αν και φθηνότερη στην Ευρώπη, έφερνε στο Δημόσιο 1δις καθαρά κέρδη το χρόνο, με την «απελευθέρωση» αν και ακρίβυνε 50% μειωθηκαν τα κέρδη του Κράτους, ενώ ούτε ανταγωνισμός δημιουργήθηκε αφού στο μέλλον μια είναι η εταιρία που απορροφά όλες τις επιχειρήσεις ενέργιας σε όλη την Ευρώπη οπότε το μονοπώλειο από κοινό έγινε ακρυβότερο ιδιωτικό. Το ίδιο και με το γάλα, όπου με τον πολυνομοσχέδιο έκλεισαν όλες τις Ελληνικές επιχειρήσεις κι αντί «ανταγωνισμό» πίνουμε πλέον γάλα της Γαλλικής ή Ολλανδικής φίρμα.
Ολη αυτή η «προσαρμογή» είναι βιομηχανία παραγωγής φτώχειας, σε όλες τις χώρες από όπου πέρασε. Στην Νότιο Αμερική εκκατομύρια κόσμος ζει σε Φαβέλας ανύπαρκτος κι αόρατος από το Κράτος, χωρίς υπόσταση ή δικαιώματα, στις ΗΠΑ 40εκ ανασφάλιστοι απλά περιμένουν το μοιραίο σε περίπτωση ασθένειας, ακόμη κι η Ελβετία που φέρνουν ως παράδειγμα , ίσως η ίδια να μην έχει εμφανή σημάδια φτώχιας γιατί στηρίζεται στην «ενδοχώρα» του εμπορίου ναρκωτικών και όπλων, μαστροπίας και δουλεμπορίου σε άλλες χώρες.
Αυτή η παραγωγή φτώχιας για να καταυνάζει τις αντιδράσεις προσπαθεί, επικοινωνιακά να καλύψει το κενο του κοινωνικού κράτους που ίδιοι δημιουργούν με τον α-πολιτισμό της φιλανθρωπίας και της ηθικής.
Παραδείγματα άπειρα στην χώρα μας και τα ακούμε καθημερινά από τα ΜΜΕ που η ίδια η ελίτ κατέχει.
Εφοπλιστές διεκδικούν Δήμους για το «καλό των πολιτών», υπόσχονται 35.000 νέες θέσεις εργασίας κι όταν εκλεγούν ξεκινούν με απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, που μετά τις εκλογές βεβαίως σπίλωσαν σαν «υπεράριθμους», ενώ ούτε στις εταιρίες τους δεν κάνουν το κόπο να προσλάβουν συμπολίτες τους αλλά εξαθλιωμένους και φθηνότερους σκλάβους τριτοκοσμικών χωρών.
Μεγάλο Εμπορικό Κέντρο χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους ωστε να ανεργεθεί με αυθαιρεσίες, κρίθηκε αυθαίρετο, νομικοί υπολόγισαν το πρόστιμο στα 100εκ, με πολιτικές παραμβάσεις το μείωσαν στα 10.000 ευρώ και με πρόσφατη τροπολογία τον Ιούνιο του 2014 το πρόστιμο μηδενίστικε ! Αυτό λοιπόν το εμπορικό κέντρο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα διοργανώνει μεγάλες φιλανθρωπικές εκστρατείες συλλογής ρούχων, πάλι από τους πολίτες με το αζημείωτο, για τους πολίτες που το ίδιο στέρησε από τα χρήματα του προστίμου που θα πήγαιναν στα κρατικά ταμεία ίσως σε σχολεία ή νοσοκομεία
Εφοπλιστής με μνημονιακό τηλεοπτικο δίαυλο, μια Τράπεζα και η Αρχιεπισκοπή κάνουν όλο το χρόνο «δράσεις» για τους φτωχούς που η Τράπεζα πριν έχει πλειστηριάσει το σπίτι τους ή τους έχει τοκίσει νόμιμα ή παράνομα όση περιουσία θα αποκτούσαν σε 100 χρόνια ανελλιπούς εργασίας !
Μόνο όνειδως και για την Αρχιεπισκοπή που αντιπαρέρχεται το ότι οι Τράπεζες απειλούν τα ίδιο το ποίμνιο της, ενώ και καλοί εφοπλιστές που τους τιμά με κάθε τρόπο στερούν από τους ασφαλισμένους του ΝΑΤ εισφορές 100εκ ευρώ για μερικά ψυχία φιλανθρωπίας.
Είναι λοιπόν η φιλανθρωπία και η ηθική συμπεριφορά προνόμιο των ελιτ ;
Η φιλανθρωπία έχει γίνει πλέον μια μεγάλη βιομηχανία με δυο στόχους . Από την μια κάμπτει το μίσος την κατώτερων τάξεως κι από την άλλη απαλύνει τις τύψεις, όσων έχουν βεβαίως, αυτών που πλουτίζουν πάνω στην εξαθλιώση.
Σχέση φτώχειας και αξιοκρατίας
Στην ελίτ των Σαμαροβενιζέλων και τον υποστηρικτών τους, πιστεύουν ότι η δυσλειτουργική συμπεριφορά είναι αυτή που δημιουργεί τη φτώχεια.
Υποστηρίζουν πως η δική τους επιτυχία, προέρχεται τοσο από τον καλό τους χαρακτήρα, την τεχνική τους κατάρτηση, τον μύθο της «σκληρής εργασίας» οσο και από την αυστηρή εργασιακή ηθική.
Αυτή ωστόσο είναι η μια όψη του νομίσματος.
Υπάρχουν άφθονα επιχείρηματα που συσχετίσουν τον πλούτο με την ανήθικη συμπεριφορά καθως επίσης και με την έλλειψη ευαισθησίας προς τους άλλους.
Υπάρχουν ακόμα αποδείξεις που συνδέουν τον πλούτο με την έλλειψη παραγωγικότητας.
Αλλιώς πως εξηγείται η χώρα με τους πιο μορφωμένους πολίτες να έχει την μεγαλύτερη ανεργεία όπως η Ελλαδα ! Ενώ η χώρα με την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα να αναγκάζεται να εισάγει επιστήμονες όπως η Γερμανία. Το επιχείρημα του ότι έχουμε λάθος «εξειδίκευση» πχ Ιατρούς αντί αγρότες δεν ισχύει, γιατί η Γερμανία απορροφά τους περισσότερους Ελληνες Ιατρούς, ενώ ενασχοληση με τον αγροτικό τομέα σημαίνει απο-εκπαίδευση κι όχι καλύτερη εκπαίδευση. Αρα το επιχείρημα σχεσης εκπαίδευσης-αγοράς εργασίας είναι φενάκη και πρέπει να αναζητηθούν αλλού τα αίτια.
Η αλήθεια είναι ότι ηι φτωχοί, μαζί με μια μεσαία τάξη, συνθέτουν αποκλειστικά την αξιοκρατία.
Παρακάτω παρατίθενται κάποια στοιχειά από μια τελευταία έρευνα που έγινε σε μια καπιταλιστική χώρα, στις ΗΠΑ αλλά θα δείτε ότι αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα !
——-
Οι ελιτ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παραβιάσουν τους νόμους καθως και να παρουσιάσουν αποκλίνουσες συμπεριφορές, σε σχέση με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Επίσης έχουν την τάση ,να εξαπατούν τους υπολοίπους η να χρησιμοποιούν δόλο προς επίτευξη προσωπικών τους στόχων. Θυμηθείτε τις βαλίτσες της Siemens και την ατζέντα του Χριστοφοράκου.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν χωρίς να εξετάσουμε τις πολλές περιπτώσεις δόλιας συμπεριφοράς στον τραπεζικό κλάδο η να αναφέρουμε περιπτώσεις εξαπάτησης των επενδυτών στο Χρηματιστήριο, από εταιρείες ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου καθως και αδίστακτες εταιρικές στρατηγικές φοροδιαφυγής όπως πχ η Lehman Brothers
Μελέτες επίσης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα που ανήκουν στην κατώτερη τάξη τείνουν να είναι πιο γενναιόδωρα και άξια εμπιστοσύνης, σε σύγκριση με τα άτομα που ανήκουν στην ανώτερη τάξη.
Καθώς οι άνθρωποι αποκτούν πλούτο, εξαρτώνται λιγότερο από τους άλλους, και έτσι έχουν λιγότερους λόγους να κατανοήσουν τα συναισθήματα και τις ανάγκες των « λιγότερο τυχερών», δηλαδή το φαινόμενο των νεοπλουτων που δείχνουν μια απέχθεια ακόμη και το ίδιο τους το παρελθόν και την καταγωγή τους..
Οι φτωχοί είναι καλύτεροι σε διαπροσωπικές σχέσεις, επειδή χρειάζονται τους συνάνθρωπους τους περισσότερο.
Επίσης ο πλούτος ωθεί σε κοινωνικές ανισότητες ως προς τις ευκαιρίες για εκπαίδευση, γι αυτό και η δήθεν μεταρρύθμιση ξεκίνησε από τις απολύσεις εκπαιδευτικών, τα λουκέτα και τις συγχωνεύσεις σχολείων και έτσι οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο διακρίσεων και ανισοτήτων που εχει τις ρίζες του στο πλούτο άλλα το φάσμα των συνεπειών εξαπλώνεται σε όλη την κοινωνία.
Οι συντάκτες μιας πρόσφατης ψυχολογικής μελέτης υποστηρίζουν ότι οι πλούσιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί επειδή επικεντρώνονται στον εαυτό τους. Προς υποστήριξη αυτού, πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η υψηλότερη κοινωνική τάξη συνδέεται με αυξημένα επίπεδα ναρκισσισμού το γνωστό ‘ξέρεις ποιος είμαι εγώ».
Πολύ συχνά μάλιστα αποδίδουν την επιτυχία τους σε «ανώτερα» χαρακτηριστικά σε αντίθεση με τους ανθρώπους από χαμηλότερα κοινωνικά στρωματά που θεωρούν την εκπαίδευση ως καταλυτικό παράγοντα βελτίωσης των συνθηκών ζωής τους και κατ επέκταση αλλαγή σε υψηλή κοινωνική τάξη.
Έρευνες επίσης έχουν δείξει ότι πολίτες με χαμηλά εισοδήματα ξοδεύουν πολύ υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματός τους σε φιλανθρωπίες (4,5 % των φτωχών έναντι 2,7 % των πλούσιων). Οπως δηλαδή το εμπορικό κέντρο που αναφέραμε ζητούσε από τους φτωχούς να βοηθήσουν τους άλλους φτωχότερους.
Όσον αφορά την παροχή βοηθείας σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, παρατηρείται ότι οι πλούσιοι δίνουν ακόμη λιγότερα. Όπως σημειώνει ο Robert Reich ,περίπου τα δύο τρίτα των «φιλανθρωπικών» δωρεών από τους πλούσιους τοποθετούνται σε υποδομές πολιτιστικού χαρακτήρα.
Η δημιουργίας θέσεων εργασίας που έρχεται από τη μεσαία τάξη συνδέεται με το καθεστώς χαμηλού εισοδήματος. Στην Ελλάδα με αριθμούς το 70% των θέσεων εργασίας προερχεται από τους μικρομεσαίους κι όχι από τα μεγάλα εργα, γι αυτό και όταν χτύπησαν τους μικρομεσαίους η ανεργία ανέβηκε στο 30%.
Οι πλούσιοι γενικά δεν διακινδυνεύουν τα χρήματά τους στην δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Πάνω από το 90% της περιούσιας τους, οφείλεται σε ένα συνδυασμό επενδύσεων χαμηλού κινδύνου (ομόλογα και μετρητά), χρηματιστήριο και ακίνητη περιουσία.
Με τη διάλυση της μεσαίας τάξης, μειώνεται η επιχειρηματικότητα, για παράδειγμα τα διόδια αυξήθηκαν από το 2009 από 65% έως 200% παρόλαυτά δεν δημιούργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας
Σε μια κοινωνία όπου λίγοι προνομιούχοι λαμβάνουν σχεδόν τα πάντα. οι περισσότεροι εργάζονται σε μια άνιση κοινωνία , χωρίς ευκαιρίες και μοχθούν προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους για τροφή, στέγη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η φιλανθρωπιά είναι χλευασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στο Δημοκρατικό πολίτευμα.
Δεν υπάρχει δημοκρατία και ελεύθερη βούληση υπο τον φόβο και την ψυχική και σωματική βια και εξαθλιώση. Οι άνθρωποι δεν θέλουν ουτε επαναπαύονται στην ελεημοσύνη, οι άνθρωποι για να είναι πολίτες και να κάνουν όνειρα, μικρά ή μεγάλα θέλουν αυτοτέλεια και να ορίζουν την ζωή τους. Γι αυτό η αλληλεγγύη έχει νόημα μόνο όταν δίνεται χωρίς υποχρέωση του αποδέκτη, όταν δηλαδή προσφέρεις στον διπλανό σου για να μη βρεθείς κι εσύ κάποτε στην ίδια θέση με αυτόν. Αυτή είναι και η αίτια που οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις είναι και οι μόνες που προσφέρουν πραγματικα φιλανθρωπία και έχουν και το ηθικό ανάστημα της προσφοράς.
Αυγερινος Κ.Χατζηχρυσος 