του Αυγερινού Χατζηχρυσού

«Η δικιά μας η γενιά δεν θα παραδώσει τη χώρα στην Αριστερά. Ό, τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την Κυριακή» είχε πει λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2015 ο Μάκης Βορίδης, όχι τότε Υπουργός Υγείας της συγκυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο Μάκης Βορίδης, δεν έκανε πολιτική καριέρα, όπως είναι γνωστόν, με τους αγώνες του για την δημοκρατία. Ήταν αρχηγός της ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος τον Νίκο Μιχαλολιάκο, όταν αποχώρησε για να δημιουργήσει την Χρυσή Αυγή, ενώ έγινε βουλευτής με το ακροδεξιό κόμμα του ΛαΟΣ, πριν καταλήξει στην Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά.

Βέβαια, οι αντιλήψεις του δεν φαίνεται να άλλαξαν και πολύ, παρά την ένταξή του στο (προ-Σαμαρά) κεντροδεξιό κόμμα της ΝΔ. Καθώς προεκλογικά, με Αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών προεκλογικά είχε δηλώσει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς ώστε να μη ξαναέρθει η αριστερά στην εξουσία γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές, κάτι που όπως αποδείχθηκε από την κάλυψη του Κυβερνητικού εκπροσώπου την Πέμπτη, είναι κάτι που πιστεύει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Όλα τα παραπάνω τελικά δικαιώνουν τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα,

• Να ανακοινώσει από τώρα την ημερομηνία των εκλογών, το Σεπτέμβρη.
• Να ορίσει από τώρα τον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών, όπως το Σύνταγμα ορίζει.
• Να θέσει σε διαρκή συνεδρίαση το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να έχουν πλήρη και διαρκή ενημέρωση για τις εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα καθ’  όλη τη προεκλογική περίοδο.
• Να συσταθεί άμεσα η αρμόδια διακομματική επιτροπή και να επιβάλει δημοκρατικούς κανόνες ισότιμης προβολής των κομμάτων στα Μέσα Ενημέρωσης, στη πορεία προς τις εκλογές.

και θα έπρεπε να ξυπνήσουν και την υπόλοιπη αντιπολίτευση.

Αλλά οι εκλογές δεν «νοθεύονται» μόνο στην κάλπη

Την εβδομάδα που μας πέρασε, δημοσιεύθηκαν όπως κάθε χρόνο τα πόθεν έσχες των πολιτικών κάτι που έδωσε τροφή για πολιτικά σχόλια και τρολαρίσματα στα κοινωνικά δίκτυα για τον πλούτο κάποιων από αυτούς. Ο πλούτος, μικρός ή μεγάλος δεν είναι ούτε κατακριτέος, ούτε ακόμη περισσότερο κάτι εγκληματικό, το αντίθετο, είναι θετικό να ασχολούνται με την πολιτική πετυχημένοι επαγγελματίες, ο κάθε ένας στον κλάδο του και να προσφέρουν στο κοινό καλό.

Το πρόβλημα αρχίζει αν αυτός ο πλούτος δεν προέρχεται από την εργασία, αλλά από άλλες πηγές, γιατί αυτό αρχίζει και προκαλεί εξαρτήσεις σε κάποιον που έχει εξουσία και προσδίδει ιδιοτέλεια και στις αποφάσεις του αλλά και τον κάνει ευάλωτο όταν θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ του δημόσιου συμφέροντος ή του πάτρωνά του.

Για παράδειγμα, είχε γίνει χαμός στα μέσα ενημέρωσης για ένα δάνειο 100.000 ευρώ που είχε πάρει ο Παύλος Πολάκης, που ως ιατρός αλλά και βουλευτής, είναι απολύτως στις δυνατότητες του να το εξυπηρετήσει, ακόμη και αν ήταν «απλός» πολίτης. Τι γίνεται όμως αν υπάρχουν πολιτικοί, με δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα εισοδήματα που οι ίδιοι οικειοθελώς δηλώνουν στο Πόθεν Έσχες ή αποκτούν ακίνητα, πέρα των εμφανών εισοδημάτων.

Οταν οι εισπρακτικές εταιρίες, μας ενοχλούν για χρέη ακόμη και 35 ευρώ – για λογαριασμό κινητής τηλεφωνίας – τι εξάρτηση θα δημιουργεί ένα δάνειο 500.000 ή 1.000.000 ευρώ προς τους Τραπεζίτες για κάποιον με εξουσία;

Ορθός λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε ότι καταθέτει τροπολογία ώστε όλοι οι υπόχρεοι να δηλώνουν στο πόθεν έσχες όχι μόνο το ύψος των δανείων τους, αλλά και την πορεία τους. Τις ρυθμίσεις δηλαδή που έχουν γίνει με τα απαραίτητα αποδεικτικά έγγραφα, ώστε να φανεί αν έχουν «ειδική μεταχείριση»

Η έλλειψη απόδοσης δικαιοσύνης στην Ελλάδα, όταν αφορά πολιτική διαφθορά, δεν αφορά μόνο τα μεγάλα σκάνδαλα Siemens ή Novartis αλλά ακόμη και στην σύνταξη των ψηφοδελτίων μέσα στο ίδιο κόμμα.

Είναι προφανές ότι ένα κόμμα που χρωστάει δεκάδες εκατομμύρια, την περίοδο των εκλογών έχει προβάδισμα στα λεφτά που θα ξοδέψει σε διαφημιστική δαπάνη, ώστε να προβάλλει τις θέσεις του στους πολίτες. Το ίδιο και ένας υποψήφιος ενός κόμματος, από τους συνυποψηφίους  του στο ίδιο ψηφοδέλτιο.

Οπως είχε γίνει viral πριν χρόνια, σε σκάνδαλο που η δικαιοσύνη αργοπόρησε τόσο πολύ που παραγράφηκε, αλλά εν τω μεταξύ, υποψήφιος που είχε πάρει λεφτά από δημόσιο οργανισμό. έκανε εκστρατεία με ελικόπτερο!

Το ίδιο και όταν μια κυβέρνηση έχει μοιράσει χρήματα στα ΜΜΕ, για ιδιοτελείς λόγους, από μια που άλλη που προστάτευσε το δημόσιο συμφέρον βάζοντάς τους να πληρώσουν τους φόρους όπως κάθε πολίτες. Φυσικά στο τέλος αποφασίζουν οι πολίτες, που μπορεί να πλανηθούν μια φορά, από κάποιον που υπόσχεται τα πάντα και τίποτα, όπως το 2019, αλλά δεν φαίνεται ότι θα την ξαναπατήσουν όταν πεινάνε.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Kontra News της 26 Ιουνίου 2022