του Αυγερινού Χατζηχρυσού

«Εντέλει, βλέπετε, η ουσία είναι να μην είσαι πια ελεύθερος και να υπακούς, μες στη μεταμέλεια, σ’ όποιον είναι πιο τομάρι από σένα.» έγραφε ο Καμύ στην ΠΤΩΣΗ, καθώς προσπαθούσε να μας πει κι ο ήρωας του βιβλίου, Ζαν-Μπατίστ Κλαμάνς ότι «η δικαιοσύνη χωρίστηκε οριστικά από την αθωότητα.»

Παρέμβαση χθες στη βουλή πραγματοποίησε ο βουλευτής του ΚΚΕ, ζητώντας να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να μη διωχθεί ο μετανάστης που πυροβολήθηκε από τον εργοδότη του, αλλά αντιθέτως να του δοθεί άδεια παραμονής στη χώρα. Ισως ο συγκεκριμένος «Γιάννης Αγιάννης» να καταφέρει να παραμείνει στην χώρα για να εργαστεί, αλλά χιλιάδες ανώνυμοι, θύματα αντί να πληρωθούν για την δουλειά τους, αφού τους εκμεταλλεύτηκαν, παραδόθηκαν στις αρχές, ώστε να απελαθούν κατά τον νόμο. Γιατί οι νόμοι, όταν έχει καταλυθεί η δημοκρατία, δεν έχουν καμία σχέση ή είναι ακόμη κι αντίθετοι με την δικαιοσύνη.

Σε ένα άλλο περιστατικό,  αυτές τις μέρες η Βουλή, εν μέσω τεράστιων αντιδράσεων, στο ενδεχόμενο να εφαρμοστεί ένας δυσάρεστος νόμος σε μια Ανώνυμη Εταιρία, απλά και κυνικά, άλλαξε τον νόμο.

Σημειώνουμε ότι το θέμα της Α.Ε. είναι η αφορμή για την επιφυλλίδα και όχι για να πάρουμε θέση, μας ενδιαφέρει η νοοτροπία, ο τρόπος-του-νοείν του πολιτικού κόσμου. Αυτού που στον απλό πολίτη απαιτεί τήρηση των νόμων, όπως όταν του κάνουν πλειστηριασμό το σπίτι, που ξόδεψε χρήματα από το υστέρημα του, αλλά σε όσους είναι κοντά στην εξουσία, αλλάζουν τον νόμο, με την αντίθετη δικαιολογία «ότι έχουν επενδύσεις εκατομμυρίων», αντί να τηρηθεί ο αντίστοιχος νόμος που εξ’αρχής ψήφισαν.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε αυταρχική κυβέρνηση, προσκολλάται επικοινωνιακά μόνο με τη θεσμισμένη εκδοχή της δικαιοσύνης, την οποία χειραγωγούν με την εκάστοτε πλειοψηφία τους. Αφθονούν οι φράσεις όπως «νόμος και τάξη» και «επιβολή της νομιμότητας» την ώρα που ταυτόχρονα εξαφανίζουν και καταπατούν κάθε έννοια κράτους δικαίου γιατί «η δικαιοσύνη χωρίστηκε οριστικά από την αθωότητα.»

Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου οι νόμοι καταστρατήγησαν κάθε έννοια Κράτους δικαίου, από το PSI.

Οι Τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με νόμους που έβαλαν χέρι στον βιος και τον ιδρώτα των Ελλήνων που δεν είχαν σχέση με το πάρτι δεκαετιών, ως να ήταν το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο και την ίδια στιγμή, και οι ίδιοι νόμοι αφήνουν στο απυρόβλητο αυτούς που ήταν στο πάρτι με τα θαλασσοδάνεια.

Τα κόμματα δεν θα επιστρέψουν ποτέ τα θαλασσοδάνεια, ούτε θα μπουν υποθήκη τα σπίτια των βουλευτών τους, αλλά στις 30 Απριλίου, με νόμο κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο 250.000 δανειολήπτες που «έβαλαν πλάτη», οδηγούμενοι στην ανέχεια για δέκα χρόνια, με νόμους όπως του υποκατώτατου μισθού,  για να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα».

Οι νόμοι σε τέτοιες στρεβλές εποχές, δεν είναι εργαλείο δικαιοσύνης και ισονομίας, αλλά όργανο επιβολή των «πάνω» στους «κάτω». Η παράβαση του «Νόμου και Τάξης» στην νομοκρατία αντιμετωπίζεται με κάθε τρόπο, είτε αστυνομικά κατά του «πολιτικού εγκλήματος», αφήνοντας το ποινικό έγκλημα θα θεριεύει στην υπόλοιπη Ελλάδα, είτε με τις γνωστές επιστρατεύσεις απεργών που βλέπαμε πριν το 2015, εναντίων όσων αγανακτούσαν με τις μονομερείς περικοπές στην ζωή τους, είτε διώκοντας με τρομονόμους ολόκληρες κοινότητες που απαιτούσαν καθαρό νερό για τα παιδιά τους

Στον αντίποδα σε αυτό το καθεστώς της νομοκρατίας, οι νόμοι για τους «πάνω» αλλάζουν ανάλογα με την πρόσβαση που έχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων έτσι ώστε οι να ψηφίζονται στη Βουλή κατά τρόπο που να τους ευνοούν. Να θυμίσουμε, ότι οι νόμοι αλλάζουν ανάλογα με τον συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων. Από την μια ο Αλέξης με νόμο έδωσε κοινωνικό μέρισμα στους πιο αδύναμους, η νέα κυβέρνηση το μοιράζει σε έναν πιο στενό κύκλο. Μπορεί αυτό να είναι νόμιμο, ως νομοκρατία, αλλά δεν είναι ούτε δημο-κρατία ούτε δικαιοσύνη.

Το δυστύχημα εν τέλει, είναι ότι όσο πιο προκλητική είναι η κοινωνική αδικία, τόσο πιο απρόβλεπτη θα είναι η αντίδραση.

Γιατί, μετά από τόσα χρόνια ανυποληψίας και παραπληροφόρησης, τα ΜΜΕ και οι δημοσκοπήσεις, δεν μπορούν πλέον, ούτε να εκτονώσουν την οργή που συσσωρεύεται, ούτε να πείσουν ότι όλα είναι ρόδινα και το κλίμα αισιοδοξίας της οικονομίας σε επίπεδα Ελβετίας.

Οταν το πορτοφόλι έχει αδειάσει στο μέσον του μηνός, την ίδια στιγμή, που οι καταδικασμένοι για οικονομικά σκάνδαλα, κυκλοφορούν ελεύθεροι «νόμιμα» και «λογικά» και ο πολιτικός γεμίζει με την φωνή του τα σαλόνια μας μέσω της τηλοψίας, απειλώντας,  ότι από τις 30 Απριλίου «θα εφαρμοστεί ο νόμος» που επιβάλλει να χάσουν οι Ελληνες το σπίτι τους, δεν θέλει και πολύ να σκεφτείς τι θα ξαναζήσουμε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην KONTRA NEWS της Κυριακής 2 Φεβρουαρίου 2020