Ο Αντώνης Σαμαράς συγκάλεσε την περασμένη Τρίτη άτυπη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με όλους τους υπουργούς και όσους γενικούς γραμματείς έχουν υποχρεώσεις και εκκρεμότητες ενόψει της νέας αξιολόγησης του Σεπτεμβρίου.

Για τις «μεταρρυμθίσεις» και τα «προαπαιτούμενα» λένε, ενώ υπάρχει ακόμη κι υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην χώρα που εδώ και χρόνια οι λέξεις εχουν χάσει το νήμα τους.

Τι είναι όμως «μεταρρύθμιση»; Μια μεταρρύθμιση μπορεί να είναι επιφανειακή, μπορεί να είναι ουσιαστική, μπορεί να είναι και ριζοσπαστική. Αναλόγως τις προθέσεις της εκάστοτε εξουσίας ή καθεστώτος αλλά κι ανάλογα το βάθος στο οποίο θέλουμε να φτάσουμε τις τομές σε μια κοινωνία έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα.

Μια επιφανειακή αλλαγή, μόνο στα συμπτώματα και στα λογιστικά μιας βλάβης, την στιγμή που οι καιροί επιβαλλουν να κάνουμε βαθιές τομές , φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αφού τα αίτια που προκάλεσαν τα συμπτωματα δεν διορθώνονται, απλώς υποχωρούν για ένα διάστημα, επικοινωνιακά, αλλά στην πραγματικότητα κακοφορμίζουν κι επανέρχονται ακόμη χειρότερα και με μεγαλύτερο θράσος, γιατί με την επιβληθείσα «μεταρρύθμιση» θεωρούν εαυτούς εξαγνισμένους.

Ως ριζοσπαστική, εννοώ βαθιά μεταρρύθμιση κι όχι όπως την μεταφράζουν κάποιοι ως ισοπέδωση. Γιατί η ισοπέδωση μπορεί να έχει, ακόμη και με καλό σκοπό, τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που υπόσχεται, αν μαζί με τη κακοήθεια αφαιρέσει και ζωντανούς ιστούς και κομμάτια της Κοινωνίας, όπως κάνει η Διαθεσημότητα. Ισοπέδωση ειναι η μηδενιστική και καταστροφική μεταρρύθμιση που όμως δεν αλλάζει κάτι προς το καλύτερο αλλά διαλύει μια κοινωνία αφού μαζί με τους οκνηρούς Δημόσιους Υπαλλήλους, θα φύγουν κι αυτοί που λειτουργούσαν το Κράτος προς τέρψη των ιδιωτών εργολάβων και των εκμαυλισμένων πολιτικών.

Σήμερα οι Κυβερνώντες αναλώνονται με βαρύγδουπες ανακοινώσεις για «αλλαγές», «τομές» το «μαχαίρι στο κόκκαλο» το Πρωθυπουργό μάλιστα, μια Γερμανική (τι άλλο) εφημερίδα τον αποκάλεσε «ο Έλληνας μεταρρυθμιστής» αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Για παράδειγμα η ΕΡΤ. Η ΕΡΤ πράγματι είχε διαρθρωτικά προβλήματα, πράγματι υπήρχαν προκλητικές προσλήψεις και παρατυπίες αντί όμως να γίνει η τομή και να γίνει η κάθαρση που απαιτείτο έκλεισε ολόκληρος ο οργανισμός χωρίς πλεον να είναι δυνατός ο κάθε έλεγχος. Αντί να επισημανθούν για παράδειγμα όσοι ρουσφετολογικά είχαν προσληφθεί, και μαλιστα όλη η κοινωνία θα ήταν υπερ της κάθαρσης, μπήκαν όλοι στο ίδιο τσουβάλι δίκαιοι και άδικοι ! Τώρα ο θολός διαχωρισμός που προκάλεσε η Κυβέρνηση δινει το δικαίωμα ακόμη και στον άδικο να διεκδικήσει μια θέση στη νέα ΔΤ ! Ηθελημένα έκαναν το άντιθετο από αυτό που δηλώνουν ωστε να μη αγγίξουν τους δικούς τους ανθρώπους !

Το ίδιο γίνεται με την κινητικότητα, διαθεσιμότητα, απόλυση Δημοσίων Υπαλλήλων. Διότι αν ήθελαν να κάνουν ριζοσπαστικές αλλαγές στο Δημόσιο θα έπρεπε πρώτα να επισημάνουν τους επίορκους και να λειτουργήσει, επιτέλους η Δικαιοσύνη. Αλλά αν αρχίσει να λειτουργεί πράγματι η δικαιοσύνη στην χώρα μας, η ίδια αυτή δικαιοσύνη θα φτάσει στα Πολιτικά Πρόσωπα που δημιουργήσαν τη σήψη και στους Κρατικοδίαιτους Διαπλεκόμενους Επιχειρηματίες που απομύζησαν τους Φόρους μας και καταχρέωσαν τους Προυπολογισμούς. Δεν γίνεται η ανεξάρτητη δικαιοσύνη να είναι a la carte, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θέλει καμία Ελληνική Κυβέρνηση, πόσο μάλλον μια που αποτελείται από τα ίδια πρόσωπα που προκάλεσαν το χρέος !

Ετσι βλεπουμε να είναι αυστηρότατες οι συστάσεις του Υπουργού για την Φοροδιαφυγή και κάποιος για χρέος ακόμη και 300? μπορεί να χάσει το σπιτι του ή την Σύνταξη του, αλλά σε προκλητικές παραβάσεις μεγάλων πολυεθνικών μια προκλητικότατη ευννοια.

Η κοινωνία είναι έτοιμη για βαθιές τομές, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχει δικαιοσύνη κι ισονομία. Οι φιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορούν να τη προσφέρουν. Ο ρεαλισμός και οι δημοσιονομικές προσαρμογές δεν έχουν αφετηρία τον Ανθρωπο και «αφηρημένες» έννοιες όπως Κοινωνική Συνοχή και Πρόοδο.

Για τους τεχνοκράτες στόχος είναι ένας αριθμός η ύφεση να πιάσει θετικό πρόσημο, έστω και +1% και να έχουμε «πλεόνασμα» έστω και στα χαρτιά.

Η ανθρώπινη ζωή, οι εκατομμύρια άνεργοι και οι αυτοκτονίες, οι πλειστηριασμοί με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Οικογενειακή Γαλήνη, για την ψυχική υγεία των παιδιών, των αυριανών Πολιτών, το δημογραφικό μέλλον ολόκληρου του Ελληνισμού είναι για τις Αγορές παράπλευρες απώλειες.

Για τους Φιλελεύθερους οικονομολόγους, η πραγματική οικονομία είναι μια εξαίρεση από τον ρεαλισμό των Αριθμών. Οι μεταρρυθμίσεις θα είναι ριζοσπαστικές ή δεν θα είναι μεταρρυθμίσεις θα είναι άλλο ένα τρικ για να συνεχίσει να τρέφεται η Διαπλοκή και τα Πολιτικά Κόμματα από την μεγάλο Πέλατη, τον Ελληνα Φορολογούμενο.

Αυγερινός Κ.Χατζηχρυσός

το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 25 Αυγούστου 2013

ΠΙΝΑΚΑΣ  – Lamartine in front of the Hôtel de Ville (i.e. City Hall), Paris, on 25 february 1848, refusing the red flag.

– painting by Félix Philippoteaux credited to the web site of the Académie of Strasbourg.)