Θα λογαριαστούμε τώρα 10 χρόνια μετά το Καστελόριζο

του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Γιατί η αλήθεια είναι απλή. Την ακούς και πείθεσαι.

Σου λένε ότι έξω είναι μαύρο σκότος μέχρι κάποιος να σου ανοίξει το παράθυρο. Μακάρι να ήταν όμως και τόσο απλό στην πραγματική ζωή, που η προπαγάνδα και τα εκατομμύρια εξαγοράζουν συνειδήσεις και οπίνιον μέικερ για να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έξω είναι σκοτάδι κι ότι πρέπει να καθεύδεις  μέχρι να έρθει η μέρα, που ποτέ δεν θα έρθει, έχουν φροντίσει για αυτό και μάλιστα το καταφέρνουν με επιτυχία. Όπως λένε οι αγγλοσάξωνες «money talks and bullshit walks»

Αλλά. Το ψέμα θέλει πολλά λόγια για να πείσεις. Όπως γράφει ο Πλάτων στον Φαίδρο  «…ὕβρις δὲ δὴ πολυώνυμον –πολυμελὲς γὰρ καὶ πολυμερές…». Χρειάστηκαν 4 χρόνια, πακτωλοί δισεκατομμυρίων για να αντιστραφεί η λαϊκή ετυμηγορία του Ιανουαρίου το 2015, που ηττήθηκε το μαύρο μέτωπο που κατέστρεψε την Ελλάδα.

Την Τρίτη 23 Απριλίου 2020 συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την αποφράδα ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου άνοιξε την κερκόπορτα στο ΔΝΤ και μερικές μέρες μετά με δεκανίκι το ΛΑΟΣ και την Δημοκρατική Συμμαχία το πρώτο μνημόνιο.

Όσοι λίγοι γνωρίζαμε τι είχε προκαλέσει το ΔΝΤ σε άλλες χώρες και αντιδρούσαμε, ήμασταν κινδυνολογοί που δεν καταλαβαίναμε τις αγνές προθέσεις του. Ποιος έδινε μάλιστα τότε σημασία σε κάποιους που είχαν μόνο τους όπλο ένα πληκτρολόγιο και μερικά blog; Αυτοί είχαν ΜΜΕ, τούβλα με 500 εύρω και πρόθυμους πολιτικούς να κάνουν την βρόμικη δουλειά, από το «μαζί τα φάγαμε», στο «μνημόνιο είναι ευτυχία» και το «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει».

Τα αποτελέσματα γνωστά. Οι συνέπειες για την χώρα ισοδυναμούν πλέον με τα αποτελέσματα ενός πραγματικού πολέμου. Το ΔΝΤ εκτόξευσε στο δημογραφικό πρόβλημα σε σημείο που δεν φαίνεται να είναι αναστρέψιμο το ιστορικό τέλος των Ελλήνων, μείωσε 25% του ΑΕΠ, ανέβασε την ανεργία στο 30%, έστειλε τους Έλληνες να τρώνε από τα σκουπίδια, να αυτοκτονούν επαγγελματίες, να ξενιτευτούν με το brain drain 300.000 επιστήμονες και έβαλε λουκέτα σε 200.000 μικρομεσαίους και στα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς.

Αλλά ξέρετε τι έπαθαν οι «δημοσιολόγοι» με την έλευση των blog και των social media; Αυτό που έπαθε ο Γιάννης Βρούτσης με τα voucher. Ο Γιάννης Βρούτσης ήταν ο πιο σκληρός μνημονιακός, μαζί με τον αντιπρόεδρο της ΔΝΤ και τον δοτό Πρωθυπουργό του PSI. Είναι αυτός που επινόησε τον υποκατώτατο και τον έκανε νόμο χωρίς να ανοιγοκλείσει βλέφαρο.

Τα ΜΜΕ κατάφεραν, όλους αυτούς να τους αναγεννήσει και να τους παλιννοστήσει και μάλιστα απενοχοποιήμενους στις ίδιες θέσεις να συνεχίσουν το ίδιο έργο, το οποίο και πράγματι συνεχίζουν. Η κυβέρνηση ΣΕΒ, με όλες τις ΠΝΠ που έχει βγάλει μέσα στην πανδημία, έχει καταργήσει το 50% του εργασιακού δικαίου, έχει αποφασίσει ότι θα θυσιάσει όσους μικρομεσαίους επιβίωσαν τα 10 χρόνια λιτότητας – για 200.000 λουκέτα μιλούν τα επιμελητήρια – και να βοηθήσει μετά μόνο τους εκλεκτούς. Ο,τι ακριβώς κάνει το ΔΝΤ, αλλά αυτοί το μεθοδεύουν χωρίς το ΔΝΤ και την Τρόικα.

Σε όλα τα παραπάνω δυστυχώς την μεγαλύτερη ευθύνη έχει η δικαιοσύνη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Εν μέσω πανδημίας μάλιστα τα «μεγάλα» κανάλια έχουν αποκλείσει, συνειδητά όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τους γιατρούς που ζητούν βοήθεια και μάσκες, με την δικαιολογία «ότι δεν είναι ώρα» μην τυχόν και ξεφύγει κάτι που δεν πρέπει και στιγματιστεί ο εκλεκτός γιος του πατέρα του. Ακόμη και η ΕΡΤ δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα λες κι έχουμε μονοκομματικό σοβιέτ του Τσαουσέσκου.

Όλοι αυτοί λοιπόν δημοσιολόγοι, ΜΜΕ, Μέγαρο Μαξίμου, ΣΕΒ, υπουργοί και βουλευτάδες, πριν τα social media έγραφαν τις αποψάρες τους, αλληλοσυγχαίρονταν και αλληλοβραβεύονταν με βραβεία Μπότση και Κούλιτζερ χωρίς κανένα αντίλογο.

Αλλά έλα που από το 2010 με τα blog, τα σόσιαλ μίντια και λίγες εφημερίδες και απέκτησε φωνή και τελευταίος πολίτης! Και ξαφνικά κάτι τύποι που μας έκαναν τους άριστους και μας τους πουλούσαν σαν ειδήμονες, είδαν ότι το κάθε «τυχαίος» όχι μόνον μπορεί να διαφωνεί, αλλά να τους βγάζει κόκκινη κάρτα σε κάθε πομφόλυγα και fake news που πετάνε. Και το ακόμη χειρότερο, κάποιοι που οι βαρόνοι των ΜΜΕ τους είχαν φουσκώσει τα μυαλά, συνειδητοποίησαν ότι όχι μόνον δεν είναι άριστοι, μεγαλοτέτοιοι, αλλά δεν ξέρουν να βάλουν δυο αράδες λέξεις στην σειρά.

Δεν είναι εύκολο τώρα να συνειδητοποιεί ο κάθε άριστος Άρης, Μπάμπης, Μανώλης. Γιάννης, Αννίτας, Αλέξης, Δημήτρης, Γιώργος, Παύλος που παίζει σφαλιάρες με τους βουλευτάδες και υπουργούς που λιβανίζει κάθε μέρα, ότι είναι μετριότητα. Και σαν μην έφτανε αυτό,  και να γελάνε μαζί του, απλοί θνητοί και να έχουν και δίκιο. 

Ετσι ήρθαμε στην επέτειο των 10 χρόνων από τα Καστελλόριζα, να έχουμε την πρώτη νίκη των κοινωνικών δικτύων, μικρή έστω, με τα voucher των ΚΕΚ για να τους θυμίσει, ότι μετά το μνημόνιο ήρθαν οι Αγανακτισμένοι.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην KONTRA NEWS της Κυριακής 26 Απριλίου 2020